Kulis na lato

Tadeusz Kulisiewicz

Kulis na lato - Szlembark
25 czerwca - 11 września 2016
Kurator: Hanna Jaworowicz

Szlembark – górska wioska położona w Gorcach, taka jakich wiele, okazała się niezwykle ważna dla twórczości Tadeusza Kulisiewicza. „Pierwsza moja podróż to był Szlembark w roku 1926. Drugi rok ASP. Przepiękna wioska na stoku Gorców – nad Dunajcem z widokiem na Tatry. Twarde życie ludzi, ich świat – zwierzęta, domy, drzewa, pola – zostawiły niezatarty ślad w mojej pracy… Ten wiejski świat oczarował mnie…” – tak artysta wspominał początki swoich artystycznych wędrówek. Przedwojenne teki drzeworytnicze Kulisiewicza opisują ten świat dokładnie – świat tamtejszych ludzi ciężko pracujących na roli, walczących każdego dnia o przetrwanie, żyjących w zgodzie z naturą i rytmem pór roku. Od tej pory Szlembark stał się dla Kulisiewicza światem, punktem odniesienia – wszystkie swoje późniejsze podróże filtruje poprzez doświadczenia szlembarskie.

Ale Szlembark to także zawarte na całe życie przyjaźnie z mieszkańcami – zwłaszcza z rodziną Łojasów, u których czekała na niego i Barbarę zawsze oporządzona izba i gdzie zawsze byli z niecierpliwością  oczekiwani. Przez wiele lat Agnieszka Łojasowa słała na adres warszawski listy, w których niezwykle pięknie, prostymi słowami  opisywała codzienne życie i troski swojej rodziny. Pisała – „Kochani Państwo Kulisiewicze! Przyjeżdżajcie mieszkanie już gotowe i czeka na Was, kwiatki w ogródku też rosną i czekają na Was. Jawór rozłożył liście i czeka na Panią a szpaki świergoczą na nim jak sroka im zabrać chce młode i tak wszystko jest gotowe i czeka na Wasz przyjazd.”

Mieszkańcy Szlembarku  przyglądali  się młodemu artyście początkowo nieufnie i ze zadziwieniem – temu, że całymi dniami chodził po wsi i po górach i nic nie robił tylko rysował, rysował.  Z czasem jednak pokochali i mówili o nim – on już nasz. Bo też związał się z tym miejscem Kulisiewicz na ponad 40 lat. Przez te lata zmieniło się oblicze wioski, zmieniła się też sztuka Kulisiewicza. Miejsce drzeworytów zajął rysunek. Z czasem artysta przeniósł się do Kir pod Zakopanem, by jak sam mówił być „bliżej Tatr”.

Wystawa prezentuje wszystkie etapy twórczości szlembarskiej Kulisiewicza: najbardziej charakterystyczne dla przedwojennej twórczości artysty drzeworyty i unikatowe rysunki ołówkiem z tego okresu. Prace powojenne, to utrzymany w dużych kontrastach czerni i bieli, cykl „Pejzaże górskie” oraz rysunki tematyczne: podwórka, pejzaże szlembarskie, dziecięce portrety oraz portrety mieszkańców wioski.