Fabuła wystawy to opowieść o kolejnych etapach życia człowieka. Ekspozycja podkreśla przenikanie się świata odświętnego i codziennego, działań indywidualnych i społeczności lokalnej, a także roku obrzędowego z kalendarzem zwyczajów rodzinnych. Ramy czasowe wystawy to koniec wieku XIX i wiek XX.
Wystawę dzieli i jednocześnie łączy osiem tematów: fundamenty, wzrastanie, dojrzewanie, bezpieczeństwo, twórcy, plony, pomyślność oraz tradycja.
Fundamenty poruszają kwestię materialną, w postaci bezpieczeństwa ogniska domowego, z wiarą jako niepodważalną częścią egzystencji wiejskiej. Wzrastanie opowiada o okresie dzieciństwa i obrzędach rodzinnych związanych z chrztem i pierwszą komunią. Można tu zobaczyć haftowany becik i gliniane gwizdki – proste, ludowe zabawki.
Kolejny element wystawy to rekonstrukcja międzywojennej białej sukni ślubnej z welonem, która wprowadza nas w część Dojrzewanie. W gromadzie wiejskiej obrzędowość weselna była bardzo rozbudowana.
Nierozerwalność religijności ludowej z magią apotropeiczną (ochronną) została zaprezentowana w rozdziale Bezpieczeństwo. Znajdują się tu m.in. czerwone korale z dołączonym krzyżykiem, czyli połączenie świata sacrum dawnego i chrześcijańskiego.
W części Twórcy można zapoznać się z dorobkiem kaliskich artystów ludowych, a na szczególną uwagę zasługują rekonstrukcja kobiecego stroju golińskiego, haft snutkowy, basy kaliskie czy rzeźba drewniana. W Plonach znajdują się słomiane pająki i oryginalne słomiane zabawki, które realizują motyw dożynek oraz wieńca żniwnego jako części wierzeń ludowych odnoszących się do symboliki płodności ziemi.
Pomyślność nawiązuje do obrzędowości bożonarodzeniowej oraz wczesnowiosennej i wiosennej, związanej z zapustami oraz zwyczajami wielkanocnymi. Warto zwrócić uwagę na maski diabła wykonane ze sztucznej skóry oraz z masy papierowej, które stanowią elementy stroju przebierańców wielkanocnych z początku XX wieku.
Ostatni rozdział wystawy to Tradycja, która jest rozumiana jako wiedza o przeszłości, fundament teraźniejszości i nadzieja na przyszłość. Tu podkreśla się istotną rolę osób starszych w gromadzie wiejskiej. Ciekawostkę stanowią zrekonstruowane palmy wielkanocne, które niosą ze sobą symbolikę zmartwychwstania, odrodzenia, odkupienia i życia wiecznego.
